۲۰ سال گذشته و کپکام هنوز نتونسته از سایه Resident Evil 4 خارج بشه

این سوال قدیمیه که: آیا لئون اس. کندی محبوب‌ترین شخصیت Resident Evil شد چون تو یکی از بهترین بازی‌های این سری حضور داشت؟ یا اون بازی یکی از بهترین‌ها شد چون لئون توش بود؟ شاید هیچ‌وقت جواب قطعی نگیریم، ولی یه چیز واضحه؛ از همون روز اولی که سال ۱۹۹۸ به‌عنوان پلیس تازه‌کار وارد اداره پلیس راکون‌سیتی شد، تاثیر لئون تو این مجموعه هی بیشتر و بیشتر شد، تا جایی که الان محبوبیتش ممکنه دوباره آینده سری رو تهدید کنه.

وقتی Resident Evil 4 تو ۲۲ دی ۱۳۸۳ منتشر شد، همه‌چیز تو این سری عوض شد. دوربین ثابت معروف بازی جای خودش رو به دوربین سوم‌شخص کاملا سه‌بعدی داد و کنترل‌های سنگین قبلی تبدیل شدن به یه سیستم مبارزه پرسرعت با حرکات رزمی. لئون که تو Resident Evil 2 یه پلیس تازه‌کار بود، حالا تبدیل شده بود به یه مامور ویژه که باید دختر رئیس‌جمهور آمریکا رو از دست یه فرقه شیطانی نجات بده. لئون دیگه بیشتر شبیه ایتن هانت شده بود تا اش ویلیامز!

موفقیت Resident Evil 4 بی‌چون‌وچرا بود، ولی همین موفقیت باعث شد کپکام یه مدت راهشو گم کنه. محبوبیت زیاد این بازی سری رو به سمت اکشن بیشتر و ترس کمتر برد. Resident Evil 5 ما رو برد به آفریقا، جایی که باید با سربازای آلوده‌شده به لاس‌پلاگاس بجنگیم. Resident Evil 6 دیگه کلا تبدیل شده بود به Call of Duty با نبردهای خیابونی و صحنه‌های انفجاری. با اینکه این بازی‌ها از فرمول RE4 پیروی می‌کردن و خوب فروختن، ولی طرفدارا به‌طور کامل راضی نبودن؛ چون تبدیل پلیس‌های سابق به ابرقهرمان‌های رزمی، باعث شده بود اون حس ترس و بقا از بین بره.

کپکام برای بازگشت به ریشه‌های ترسناک خودش، تو سال ۲۰۱۷ بازی Resident Evil 7: Biohazard رو منتشر کرد که عملا یه ریبوت برای سری بود. دیگه خبری از لئون و شخصیت‌های معروف نبود، و به جاش یه شخصیت کاملا جدید به اسم ایتن وینترز معرفی شد که یه آدم معمولی بود. زاویه دوربین هم اول‌شخص شد و تمرکز کاملا برگشت به ترس و بقا. دیگه از لگد چرخشی خبری نبود.

طی دوران Resident Evil 7 و Village، خیلیا دنبال برگشتن دوباره به فضای اکشن‌محور RE4 نبودن. ولی لئون هنوز حضور داشت، مخصوصا از طریق نسخه‌های بازسازی شده‌ی RE2 و RE4 که هر دو حس و حال بازی‌های اصلی رو با گرافیک و طراحی مدرن بازآفرینی کرده بودن. با این حال، هرچی گذشت، طرفدارا بیشتر خواستن لئون رو تو یه ماجراجویی جدید ببینن، نه فقط تو یه بازسازی.

اوایل امسال، کپکام بالاخره از Resident Evil: Requiem رونمایی کرد، با یه شخصیت جدید به اسم «گریس اشکرفت» که تحلیل‌گر FBI هست. ولی کافیه یه سر به اینترنت بزنی؛ اسم لئون اس. کندی اون‌قدر زیاد تو شایعات و بحث‌ها میاد که انگار اون شخصیت اصلی بازیه! شایعات می‌گن شاید به‌عنوان شخصیت دوم، حضور افتخاری یا حتی نقش اصلی پنهانی تو بازی باشه، بسته به اینکه از کی بپرسی.

کپکام اما به‌وضوح گفته که گریس شخصیت اصلی Requiem هست. اون دختر روزنامه‌نگاریه به اسم «آلیسا اشکرفت»، که تو بازی‌های Outbreak هم قابل بازی بود. یعنی یه جورایی خودش هم شخصیت میراثی به‌حساب میاد و به دنیای Resident Evil وصل شده.

کارگردان بازی، کوشی ناکانیشی، تو رویداد Capcom Showcase مستقیما به شایعات مربوط به لئون جواب داد و گفت:
«ما همیشه به لئون به‌عنوان شخصیت اصلی فکر کردیم، ولی ساخت یه بازی ترسناک با محوریت لئون سخته… چون کسی دوست نداره ببینه لئون از هر چیزی می‌ترسه! واسه همین، اون انتخاب خوبی برای بازی ترسناک نیست.»

من خودم یه بخش کوتاه از Requiem رو تجربه کردم و می‌تونم بگم کپکام واقعا داره همون فرمول جدیدی که از Resident Evil 7 شروع کرد رو ادامه می‌ده و تمرکز زیادی روی ترس داره. یه نکته جالب این بود که گریس به‌صورت قابل‌شنیدن به جامپ‌اسکرها واکنش نشون می‌ده که باعث می‌شه تنش بازی خیلی بالا بره. ناکانیشی راست می‌گه؛ لئون با اون سابقه و تجربه، دیگه از هیچی نمی‌ترسه. اون الان ۳۰ ساله که داره با زامبی و هیولا می‌جنگه!

از طرفی، ادامه دادن تایم‌لاین واقعی سری هم انگار یه جور آماده‌سازی ذهنیه برای طرفدارا تا بفهمن شخصیت‌های محبوبشون بالاخره پیر می‌شن. حتی اگه لئون تو Requiem حضور داشته باشه، احتمالا یه نقش پشتیبان داره. چون تو اون زمان حدود ۵۰ سالشه. شاید هنوز بتونه به یه زامبی لگد بزنه، ولی عملا دیگه تو اوج ماجراجویی‌ها نیست.

البته خیلیا فکر می‌کنن حضور احتمالی لئون باعث شده شخصیت گریس دیده نشه. هرچند کپکام برای معرفی اون زحمت زیادی کشیده، ولی همچنان بعضی از طرفدارا فقط دنبال اینن ببینن لئون هست یا نه. این یه مشکله، چون باعث می‌شه یه شخصیت جدید و جالب به‌طور کامل نادیده گرفته بشه.

ولی سایه RE4 فقط محدود به شخصیت‌ها نیست. کپکام اعلام کرده که تو Requiem می‌تونی بازی رو هم به‌صورت اول‌شخص و هم سوم‌شخص تجربه کنی تا همه طرفدارا راضی باشن. اما این تصمیم ممکنه تاثیر منفی روی حس ترس بازی بذاره. چون زاویه دید بازتر سوم‌شخص می‌تونه خیلی از ترس‌ها رو از بین ببره. اگه بازی قراره تمرکز اصلیش روی ترس باشه، این انتخاب ممکنه به ضررش تموم بشه.

در نهایت، کپکام دوباره رسیده به همون دوراهی قبلی: بین دادن چیزی که طرفدارا می‌خوان (یعنی لئون و زاویه دید سوم‌شخص)، یا ادامه دادن مسیری که خودش فکر می‌کنه درسته (تمرکز روی ترس، شخصیت جدید و طراحی مدرن‌تر). اگه سازنده‌ها واقعا باور دارن Requiem می‌تونه هم ترسناک باشه و هم جذاب، چه از زاویه اول‌شخص، چه سوم‌شخص، منم مشتاقم ببینم چطور پیاده‌اش می‌کنن. و اگه فکر می‌کنن گریس می‌تونه نقش اصلی بازی باشه، بیشتر مشتاقم ببینم چطور قراره با داستان کلی راکون‌سیتی گره بخوره.

چون دفعه‌ی قبلی که کپکام دنبال گذشته رفت، سال‌ها طول کشید تا راهش رو دوباره پیدا کنه.

منبع : IGN