قسمت چهارم فصل دوم The Last of Us؛ مقایسه سریال با بازی

هشدار اسپویل : این مطلب داستان قسمت چهارم فصل دوم سریال The Last of Us رو لو می‌ده.

قسمت چهارم فصل دوم سریال The Last of Us به نیمه رسیده و به‌جرئت می‌تونیم بگیم که بهترین قسمت تا الان بوده. این قسمت یکی از به‌یادماندنی‌ترین بخش‌های بازی یعنی «روز اول سیاتل» رو اقتباس کرده؛ جایی که الی و دینا تو مرکز شهر پرسه می‌زنن، به استودیوی تلویزیونی Channel 13 می‌رن و بعدش از دست نیروهای WLF فرار می‌کنن و به تونل‌های مترو پناه می‌برن.

تو این قسمت چهار سکانس مهم از بازی بازسازی شده که اینجا همشون رو با نسخه‌ی اصلی مقایسه کردیم تا ببینیم چی‌ها تغییر کرده و چی‌ها همون باقی مونده.

مرکز شهر (Downtown)

الی و دینا خیلی زود بعد از شروع قسمت وارد مرکز شهر سیاتل می‌شن. این بخش از بازی طوری طراحی شده بود که باز و قابل گشت‌وگذار باشه. تو بازی می‌شد چند ساختمون مختلف رو بررسی کرد ولی تو سریال فقط دو ساختمون رو می‌بینیم: داروخانه‌ی «وستون» و فروشگاه موسیقی «ولیِنت». داروخانه فقط یکی دو دقیقه نشون داده می‌شه، ولی همون‌قدر هم می‌تونه حس گشتن تو کشوها و جمع کردن آیتم‌ها که تو بازی تجربه می‌کردیم رو منتقل کنه.

اما فروشگاه موسیقی توجه بیشتری گرفته. ویترین‌ها با برچسب‌های موسیقی تزئین شدن، درست مثل بازی. طبقه‌ی پایین یه ساز درام قرمز دیده می‌شه که دینا باهاش بازی می‌کنه، دقیقا مثل بازی. ولی جذاب‌ترین بخش بالا اتفاق می‌افته؛ جایی که الی تو یه اتاق پر از گیاه‌های رونده یه گیتار پیدا می‌کنه. اجرای آهنگ “Take On Me” از A-ha توسط بلا رمزی خیلی شبیه بازیه؛ با همون حالت گفتاری و ریتم آروم.

پایگاه عملیات (Forward Base)

تو این قسمت برای اولین بار با آیزاک دیکسون، رهبر گروه WLF آشنا می‌شیم. این سکانس تو بازی خیلی دیرتر اتفاق می‌افته، وقتی بازیکن کنترل ابی رو به‌دست می‌گیره. اما به خاطر ساختار خط زمانی بازی که روایت دوگانه داره، به‌نظر می‌رسه تو سریال این سکانس تو زمان «درست» خودش اتفاق می‌افته.

تو بازی، ابی می‌ره به پایگاه عملیات WLF و اونجا آیزاک رو می‌بینه که داره یکی از اعضای گروه Seraphite رو بازجویی می‌کنه. تو بازی فقط به روش‌های خشن آیزاک اشاره می‌شه، ولی سریال اون صحنه رو کامل نشون می‌ده ، این بار به جای حمام، تو آشپزخونه شکنجه می‌شه. آیزاک با خشونت فیزیکی مستقیم سعی می‌کنه اطلاعاتی از نقشه‌های دشمن دربیاره.

استودیوی تلویزیونی Channel 13

سفر الی و دینا به استودیو Channel 13 مهم‌ترین بخش این قسمت محسوب می‌شه. تو بازی اینجاست که برای اولین بار با روش‌های عجیب و مرموز Seraphiteها آشنا می‌شیم و همین‌طور اولین قدم برای پیدا کردن ابی برداشته می‌شه. سریال هم خیلی خوب فضای ترسناک استودیو رو بازسازی کرده: سربازهای WLF از سقف آویزون شدن و علامت Seraphiteها با خون روی دیوار کشیده شده، درست مثل بازی.

تو سریال، وسط گشت‌وگذار الی، نیروهای WLF از راه می‌رسن و از دیدن جنازه‌ی هم‌گروهی‌هاشون شوکه می‌شن، همون‌طوری که تو بازی هم اتفاق می‌افته. صحنه‌ی فرار از استودیو تو سریال شدیدتر و دراماتیک‌تره؛ طوفان و بارون فضای هیجان‌انگیزتری به داستان می‌ده، ولی به‌طور کلی طراحی صحنه‌ها و مسیری که الی و دینا طی می‌کنن خیلی شبیه بازیه، حتی اگه دقیقا یکی نباشه.

تونل‌ها

یکی از هیجان‌انگیزترین مراحل بازی The Last of Us Part II سفر الی و دینا از دل تونل‌های مترو سیاتله. این بخش پر از نور قرمز و کلیکرهای وحشی و ترسناکه و یکی از سخت‌ترین مراحل محسوب می‌شه. سریال هم برای بازسازی اون حال‌و‌هوا حسابی زحمت کشیده: واگن‌های مترو با نور فلاشرهای قرمز WLF روشن شدن و چراغ‌قوه‌ها به فضا حسی از ترس و تنش دادن.

اما تفاوت‌هایی وجود داره. تو بازی، این مرحله یه جور بقا-محوره؛ فقط چندتا آلوده هستن ولی فوق‌العاده خطرناک‌ان و باید خیلی با دقت از کنارشون رد بشی. اما سریال این قسمت رو بیشتر اکشن کرده؛ به جای اینکه آلوده‌ها آروم و ترسناک باشن، اینجا با حالت تهاجمی و حمله‌ور وارد صحنه می‌شن و باعث می‌شن الی و دینا مجبور بشن با عجله فرار کنن، نه اینکه آروم از بینشون رد بشن.

پایان این بخش هم تو سریال فرق داره. تو بازی، الی تو گیت فلزی گیر می‌افته و دینا با شلیک گلوله ازش محافظت می‌کنه. ولی تو سریال، هر دو تو گیت گیر می‌کنن و الی خودش رو فدای دینا می‌کنه و اجازه می‌ده کلیکر اون رو گاز بگیره تا دینا بتونه در امان بمونه. اینجاست که دینا برای اولین بار متوجه می‌شه الی ایمنه و نمی‌تونه آلوده بشه. تو بازی، این موضوع چند دقیقه زودتر مشخص می‌شه؛ وقتی ماسک الی می‌شکنه و دینا می‌بینه که الی نیازی به ماسک نداره. اما چون تو سریال هنوز بحث اسپورها مطرح نشده و ماسکی در کار نیست، اون روش قابل استفاده نبود.

منبع : IGN