Wuchang: Fallen Feathers می تونه خاصترین سولزلایک این چند سال باشه

در ژانری مثل سولزلایک (Soulslike) که پر از بازی‌های مشابه و شلوغه، خیلی سخته که یه بازی بتونه خودش رو متمایز کنه، اما بعد از دو ساعت تجربه با بازی فوق‌العاده سخت Wuchang: Fallen Feathers، به نظر می‌رسه استودیو Leenzee Games یه چیز خاص تو آستین داره. این بازی تو یه نسخه جادویی تو چین دوران سلسله‌ها اتفاق می‌افته و شما نقش یه جنگجوی دزد دریایی رو دارید که حسابی خفن و حرفه‌ایه.

با استفاده از طلسم‌های پیچیده و مرگبار، مجموعه‌ای از سلاح‌ها با حرکات متنوع و یه درخت ارتقا که خیلی عمیق‌تر از بازی‌های اکشن-ماجرایی معمولیه، حس یه ماجراجویی شدید به آدم دست می‌ده. اغلب اوقات واقعاً حس می‌کردم خودم اون شخصیت ترسناکی‌ام که بقیه باید ازش بترسن، نه برعکس.

البته اینکه تا چه حد می‌تونستم مثل یه شخصیت پرقدرت از Dynasty Warriors ظاهر بشم، بستگی به مهارتم و درک سیستم‌های پیچیده Wuchang داشت، که با توجه به دمو کوتاهی که داشتم، هنوز کاملاً وارد جزئیاتش نشده‌م. ولی همین مقدار تجربه هم کلی امیدواری بهم داده.

اصلی‌ترین راهی که Wuchang سعی کرده خودش رو از بقیه بازی‌های سولزلایک جدا کنه، اینه که به جای یه سری حرکت ساده با شمشیر، چندتا طلسم ضعیف و نوار جون نصفه‌نیمه، یه جعبه‌ابزار حسابی پر و پیمون از قابلیت‌های قدرتمند در اختیارتون می‌ذاره. هر سلاح امکان اجرای حرکات خاصی رو می‌ده که می‌تونید باهاشون پرواز کنید، روی نقشه حرکت‌ سریع داشته باشید و حرکاتی انجام بدید که از بیشتر بازی‌های این سبک خیلی فراترن. واقعاً حس می‌کردم خودم رئیس اون مرحله‌ام که همه رو له می‌کنه، نه یه ماجراجوی ترسیده.

این حس قدرت شاید به این خاطر هم باشه که قدرت‌هاتون رو از دشمن‌ها می‌گیرید. درست شنیدید! هر دشمن شکست‌خورده فقط یه مشت آیتم برای ارتقا نیست؛ بلکه می‌تونید حرکاتش رو یاد بگیرید و بعدا ازش علیه دشمن‌های بعدی استفاده کنید. اینجوری به مرور به نسخه مرگباری از تمام دشمنایی که شکست دادید تبدیل می‌شید. و این تازه مربوط به مراحل ابتدایی بازی بود! فقط تصور کن بعدا با باس‌های قوی‌تر و قدرت‌های عجیب‌تری که آزاد می‌شن قراره چه اتفاقاتی بیفته.

البته، اشتباه نکنید، هنوزم لحظاتی بود که به خاطر عجله یا بی‌توجهی، دشمن‌ها حسابی منو تیکه‌پاره کردن. ولی در کل حس می‌کردم گزینه‌های زیادی برای شکست دادن دشمن دارم. مثلاً یه حرکت با تبر بزرگ داشتم که باهاش می‌پریدم تا ارتفاعی شبیه انیمه‌ها، و بعد محکم روی سر دشمن فرود می‌اومدم. یا یه جفت شمشیر سبک داشتم که هر بار جاخالی می‌دادم، چندتا مواد منفجره چسبناک پرت می‌کرد که دشمن رو مختل می‌کرد، حتی اگه آسیبش خیلی زیاد نبود.
ترکیب این حرکات با طلسم‌هایی مثل دیسک آتیشین باعث می‌شد بتونم خیلی تهاجمی‌تر از حالت عادی بازی کنم، و مشخصه که کلی چیز دیگه هست که هنوز باید یاد بگیرم.

زمانم برای بررسی کامل درخت مهارت‌ها، گزینه‌های شخصی‌سازی و سیستم طلسم‌ها کافی نبود، ولی معلومه که بازی المان‌های زیادی از نقش‌آفرینی (RPG) داره و برای رسیدن به نهایت قدرت، باید با دقت برنامه‌ریزی کرد. در طول این تجربه کوتاه، با دو باس مبارزه کردم که یکیش واقعاً چالش‌برانگیز بود. اونقدر سریع و باحرکت بود که بارها کشته شدم تا بالاخره الگوی حمله‌هاش رو یاد گرفتم و زمان‌بندی پَری‌هاش رو مسلط شدم. مخصوصا وقتی وارد فاز دوم نبرد می‌شد، با هر ضربه شمشیرش یه موج باد می‌فرستاد که منو پرت می‌کرد زمین و آسیب زیادی می‌زد. ولی در نهایت تونستم بر این حرکات شیطانی غلبه کنم و حس یه قهرمان واقعی بهم دست داد.

تنها بخشی که هنوز نتونستم خیلی دقیق دربارش نظر بدم، داستان بازیه. ماجرای بیماری‌ای که مردم رو دیوونه می‌کنه و باعث می‌شه پر دربیارن، هنوز کامل برای من باز نشده. راستش تو این چند سال انقدر این تم «بیماری = هیولا» رو تو بازی‌های سولزلایک دیدیم که دیگه برام تازگی نداره. درسته که این یه بهونه خوبه برای اینکه همه بخوان شما رو بکشن، ولی دیگه کلیشه شده. امیدوارم Wuchang تو داستان‌گویی هم بتونه همون‌قدر متفاوت ظاهر بشه که تو مبارزاتش ظاهر شده.

از نظر بصری هم Wuchang واقعاً خیره‌کننده‌ست؛ چیزی که تو این سبک چندان رایج نیست. حتی اگه چند بار پشت سر هم از یه باس شکست می‌خوردم یا وسط دنیای پر از موجودات جهش‌یافته گیر می‌افتادم، باز هم می‌شد از زیبایی بصری محیط لذت برد. البته باید بگم زمان بارگذاری بازی بعد از هر مرگ یه کم طولانی بود، که احتمالاً بخاطر گرافیک بالای بازیه. البته هنوز نمی‌شه گفت این نسخه بهینه‌سازی شده نهاییه، ولی من روی یه سیستم نسبتاً قوی بازی می‌کردم و این موضوع رو باید تو نسخه‌های بعدی بررسی کرد.

در مجموع، با اینکه فقط یه بخش کوچیک از بازی و دوتا باس‌فایت رو تجربه کردم، ولی همینم کافی بود که به آینده بازی امیدوار بشم. ترکیب حرکات پیچیده، مکانیک‌های نقش‌آفرینی عمیق و مبارزاتی که واقعاً آدمو به چالش می‌کشن، نشونه‌هایی از یه بازی خاص رو نشون می‌دن. منتظرم که بیشتر از Wuchang بازی کنم.

این نقد یکی از نویسنده های IGN بود و خودم این بازی تجربه نکردم.