رقبای جدید دارن نینتندو رو به چالش می‌کشن؛ Switch 2 تنها نیست
سونی خیلی راحت این ایده رو رد کرده که برند پلی‌استیشن، با گرافیک بالا و تجربه‌ی مناسب بزرگسال‌ها، توی یه بازار با نینتندو و کنسول سوییچ قرار می‌گیره. از اون طرف، مدیر بخش گیمینگ مایکروسافت یعنی فیل اسپنسر، خیلی راحت از رویای آوردن بازی‌ها به سوییچ حرف زده و گفته که می‌خواد سوییچ ۲ رو هم با استراتژی وسیع اما یکپارچه‌ی ایکس‌باکس حمایت کنه. شیگرو میاموتو، خالق نینتندو، اما همچنان خوشحاله که “درگیر چیزی به اسم جنگ بازی‌ها نمی‌شه”. خلاصه پیام شرکت‌ها به گیمرها اینه: صلح و عشق.
اما با همه‌ی این بی‌خیالی‌ها، مشخصه که همه آماده‌ی یه رقابت جدی هستن. مشخصات فنی سوییچ ۲، نینتندو رو به تجربه‌ای نزدیک به پلی‌استیشن ۵ و ایکس‌باکس سری ایکس تو حالت دستی نزدیک کرده. پلی‌استیشن هم احتمالا دنبال یه دستگاه دستی جدیده، و ایکس‌باکس هم داره سعی می‌کنه هر دستگاهی رو تبدیل به کنسول خودش کنه. اما رقابت فقط سخت‌افزاری نیست. تو رویداد Summer Game Fest امسال کلی بازی دیدیم که از نظر کیفیت خیلی نزدیک به بازی‌های انحصاری نینتندو بودن.
درسته که قرار نیست بازی جدید ماریو سه‌بعدی رو روی پلی‌استیشن بازی کنیم (مگه این که کنسولتونو هک کنین!)، ولی شاید خیلی هم دور نباشیم؟
مراقب باش ماریو!
تو این ۴۰ سال کم بازی‌ای نبوده که بخواد شبیه نینتندو باشه، ولی معمولا مثل DreamWorks All-Star Kart Racing اون حس واقعی رو نمی‌دن. ولی مثالی که همه‌چی رو تغییر داد، Astro Bot بود؛ یه پلتفرمر که تونست کاملا با استانداردهای نینتندو رقابت کنه و جوایز بهترین بازی سال ۲۰۲۴ رو درو کنه. مدیر استودیو Team Asobi تو GDC امسال گفت که این موفقیت رو مدیون یه تیم کوچیک ۶۰ نفره، گیم‌پلی فشرده‌ی ۱۲ ساعته و بازبینی مداوم هستن که باعث شد تجربه‌ی بازیکن رو هیچ‌وقت قربانی نکنن.
از اون طرف، شینیا تاکاهاشی از نینتندو هم همیشه دنبال کوتاه‌تر کردن زمان ساخت بازی‌هاست، ولی روی کیفیت هم پافشاری داره. همون تاکاهاشی‌ای که سال ۱۳۹۸ Metroid Prime 4 رو کلا کنسل کرد تا از صفر بسازنش. (قراره پاییز ۱۴۰۴ عرضه بشه.) شاید یه رقابت جدی تو بخش نرم‌افزار به نفع همه باشه.
سونیک داره ماریو رو تعقیب می‌کنه
تاکاشی ایزوکا، رئیس تیم سونیک در سگا، با بازی Sonic Racing: CrossWorlds سعی کرده به اون سطح برسه. من فقط یه ساعت از این بازی رو تجربه کردم، ولی تو همون هفته‌ای که Mario Kart World منتشر شد، این بازی حس یه جایگزین واقعی و پرسرعت رو داشت. گرافیک سطح پلی‌استیشن ۵، طراحی سریع و پرانرژی، و پورتال‌های حلقه‌ای که توی مسابقه شما رو به مسیر جدید می‌فرستن، همه باعث شدن یه تجربه‌ی متفاوت بسازن. هرچند تعداد شخصیت‌هاش به پای Mario Kart نمی‌رسه و شخصیت‌هایی مثل Hatsune Miku و SpongeBob بیشتر شبیه اسکین فصلی فورتنایت‌ان، ولی بازی به‌خودی‌خود خیلی خوبه و حتی کراس‌پلی هم داره.
یه بازی مثل Astro Bot که حس نینتندو رو بدون خود نینتندو بده، شاید یه اتفاق خاص باشه، ولی وقتی Lego Party رو بازی کردم، فهمیدم ممکنه یه روند در حال شکل‌گیری باشه. این بازی که قراره اواخر امسال بیاد، رسما Mario Party با لگوئه. ممکنه خیلی خلاقانه نباشه، ولی خیلی هم سرگرم‌کننده‌ست.
برد بازی با لگو طراحی شده و تو بازی نوبتی، بازیکن‌ها با تاس انداختن حرکت می‌کنن، سر راهشون تله می‌بینن، تو مینی‌گیم‌ها مهارتشونو نشون می‌دن و با هم کل‌کل می‌کنن (البته این قسمت رسمی نیست ولی حتما اتفاق می‌افته!).
نوستالژی داغ‌تر از همیشه
این ماه Donkey Kong Bananza منتشر می‌شه و قراره نشون بده که چرا نینتندو هنوزم سلطان پلتفرمرهای AAA هست. ولی از اون طرف، Super Meat Boy 3D هم قراره سال ۱۴۰۵ بیاد و اون حال و هوای دیوونه‌وار نسخه‌ی ۲۰۱۰ رو به یه دنیای ایزومتریک بیاره. رنگ‌های تند، تله‌های تیغ‌دار و یه گیم‌پلی ساده ولی دقیق، می‌تونه همون چیزی باشه که بعضی طرفدارای پلتفرمر دنبالشن.
بخشی از لذت داشتن سوییچ همیشه بازی‌های جدید نبوده؛ بلکه دسترسی به آرشیو NES، SNES، GBA و N64 بوده. حالا با اضافه شدن بازی‌های GameCube به سوییچ ۲، خیلیا از بازی‌های جدید برگشتن سراغ خاطره‌ها. نینتندو همیشه تو بازسازی کلاسیک‌ها عالی عمل کرده.
ولی حتی این آرشیو هم حالا یه رقیب جدی داره: استودیوهای مستقل. مثلا Ninja Gaiden: Ragebound که همین تیر منتشر می‌شه، یه بازسازی بی‌نقص از سه‌گانه‌ی کلاسیکه. Marvel Cosmic Invasion هم یه بیت‌اِم‌آپ جدیده که حال و هوای دهه ۹۰ رو داره ولی مکانیک‌های مدرن بهش اضافه شده.
Moonlighter 2 با این‌که از نسخه‌ی دوبعدی به سه‌بعدی رسیده، ولی یه تجربه‌ی زلداگونه با چاشنی روگ‌لایکه. Mina the Hollower هم که توسط سازنده‌ی Shovel Knight ساخته شده، شبیه یه بازی زلدای دوبعدیه که اصلا نمی‌دونم چطور از دستم در رفته بوده. یه ویژگی خفن هم داره: می‌تونی زیر زمین بری و تو مبارزه یا حل معما ازش استفاده کنی.
درسته که نباید Digimon و Pokemon رو با هم مقایسه کرد، ولی وقتی Time Stranger قراره کلی از طرفدارای نقش‌آفرینی رو جذب کنه و مردم هنوز دارن دعا می‌کنن Pokemon Legends: Z-A از لحاظ فنی مثل Scarlet & Violet نباشه، شاید نینتندو باید بیشتر از قبل مراقب باشه. یا شاید وقتشه که سونی و مایکروسافت واقعا بخوان با این برند خانوادگی قدرتمند رقابت کنن.
و راستش؟ باید این کارو بکنن. چون همون‌طور که میاموتو هم گفته، رقابت باعث بهتر شدن همه‌چیز می‌شه. فقط تصور کنین نینتندویی که واقعا با رقبا مواجه بشه، بعدش چی می‌سازه.
منبع : polygon
